ใบหน้าหวานใส และดูไร้เดียงสา ที่ตอนนั้นทำท่าทางหวาดกลัวเขาอยู่ตลอดเวลา...
ดวงตากลมที่เคยทำสีหน้าอ้อนวอนต่อแจฮยอน...ริมฝีปากอิ่มสวยที่ชอบเม้มเข้าหากัน... ในยามประหม่า...แล้วไหนจะตอนที่ขบกัดเข้าหากันเพราะว่าแรงอารมณ์ ไหนจะพวงแก้มขาวทั้งสองที่ขึ้นสีแดงระเรื่อในช่วงเวลาตอนนั้น....
ร่างกายผอมบาง สรีระสวยงามนั่น ไหนจะผิวกายขาวที่เป็นเหมือนสิ่งที่ล่อลวงห้วงอารมณ์และความรู้สึกของแจฮยอนให้เตลิด...
บ้า...
แต่จริง....
อารมณ์บางอย่างที่ปะทุขึ้นมาในร่างกายตอนนี้ มันกำลังจะบอกแจฮยอนว่าเขาควรทำอะไรสักอย่าง ทำเพื่อให้ได้ครอบครอง แล้วก็ต้องมีเพียงเขาแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น....
ร่างกายเปลือยเปล่าภายใต้น้ำอุ่นมันกำลังร้อน....
ไม่ใช่ร้อนเพราะอุณภูมิน้ำ แต่เป็นเพราะความรู้สึกบางอย่าง... บางอย่างที่มันถูกเรียกว่าความต้องการ...
ความต้องการต่อคนบางคนที่ทำให้เขาเสียการควบคุมความรู้สึกทุกอย่างตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน..
ดวงตาคมปิดลง...ก่อนที่แจฮยอนจะขยับกายด้วยท่าทางที่พร้อมต่อการจะทำบางสิ่ง...
บางสิ่งที่เขาจะต้องจินตนาการไปถึงคนๆนั้น...เพื่อช่วยระบายความอึดอัดที่สั่งสมอยู่ในร่างกาย
ฝ่ามือหนาเลื่อนลงนะด้านล่างส่วนกลาง...แจฮยอนกอบกุมแท่งกายที่ตอนนี้แข็งขืนตามแรงอารมณ์
อารมณ์ความต้องการที่เกิดขึ้นเพียงแค่นึกถึง...และมันต้องการจะถูกปลดปล่อย...
ฝ่ามือหนาขยับมือไม้ขึ้นลงเพื่อช่วยระบายความรู้สึกอัดอั้นที่มวนอยู่บริเวณช่องท้อง...ในสมองและความคิดของแจฮยอนมีแต่ใบหน้าของ...
“อ่าห์...โดยอง...”
ภาพในจินตนาการของแจฮยอนมันร้อนแรงและสร้างความกระสันตลอดเวลา ทั้งๆที่ความเป็นจริงแล้วเขากำลังใช้มือ...
“อืม...อาห์...โดยอง...อ่ะ...”
ฝ่ามือที่กอบกุมส่วนล่างของตัวเองขยับเร่งจังหวะมือขึ้นลง อกแกร่งกระเพื่อมหอบหายใจไม่ทั่วท้อง.....
“อ่ะ....อ่าห์..อืม...”
ความต้องการทุกอย่างสิ้นสุดลง พร้อมน้ำสีขาวขุ่นที่พุ่งออกมาจากแท่งกายใหญ่ มันมากจนทำให้แจฮยอนที่มองยังประหลาดใจ...ที่มันเยอะขนาดนี้....คงจะเยอะตามความต้องการและแรงอารมณ์
