[CUT][JohnDo]εїз Bunny Twin εїз EPISODE13

ยามอาภรณ์ถูกปลดเปลื้องออกจากร่างขาวบอบบางหมดสิ้นทุกชิ้น ดวงตากลมแสนซุกซนก็ปิดลงด้วยความเขินอายเพราะตอนนี้ไม่มีสิ่งใดที่ปกปิดเรือนร่างงดงามของตน...

ริมฝีปากหยักประทับลงบนซอกคอขาว มือเรียววางลงบนไหล่กว้าง ขณะที่ดวงตายังไม่ลืมขึ้นมาสบตากัน...

“ลืมตาสิครับ ดงยอง”

เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยกระซิบข้างริมใบหูขาว นอกจากเสียงสายฝนข้างนอกที่ตกหนัก สิ่งที่ซอ ยองโฮได้ยินคือเสียงก้อนเนื้อในอกที่เต้นระรัวของคิม ดงยอง...

แก้วตาใสซื่อค่อยๆลืมสบดวงตาคม แก้มขาวร้อนผ่าวค่อยขึ้นสีแดงระเรื่อ น่ารักเสียจนคนอายุมากกว่าอดไม่ได้ที่จะกดจมูกลงไปที่แก้มขาวเนียน...

ดงยองก็ยังไม่ได้แสดงอาการว่าขัดขืน หรือทำท่าทีว่าไม่ต้องการอะไร..นั่นก็เพราะ หัวใจของดงยองได้มอบให้ผู้ชายคนนี้ไปแล้ว จึงยอมเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข...

ทั้งชีวิตคิม ดงยองไม่เคยรู้สึกกับใครเหมือนที่ตอนนี้เขากำลังรู้สึกมันอย่างมากๆกับยองโฮ...ความรู้สึกไม่ประสาของดงยองช่างบริสุทธิ์นัก..

“ถ้าดงยองบอกให้หยุดพี่จะหยุด...”

เมื่อเขาเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ ริมฝีปากบางก็เม้มเข้าห้ากัน ดงยองชั่งใจคิด ในหัวเขาตอนนี้ว่างเปล่า เหมือนกับว่าไม่ได้ยินอะไรเลย หากเขาจะทำอะไรก็แล้วแต่ที่เขาเห็นกว่าดี...และดงยองก็คงยอมทุกอย่างๆ...

เมื่อละทิ้งความคิดต่างๆนาๆ ศรีษะเล็กก็ส่ายหน้าไปมาเป็นอันบอกว่าไม่ต้องการให้เขาหยุด ใบหน้าหล่อกระตุกรอยยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะยื่นใบหน้าเข้าไปประกบริมฝีปากจิ้มลิ้มสีหวานนั่น...

ดูก็ไม่รู้ว่าคงจะไม่เคย...

มือหนาค่อยๆประครองกอบหน้าหวาน แล้วค่อยๆสอนให้เจ้ากระต่ายน้อยแก่นแก้วแต่ไม่ประสีประสาเรื่องอย่างว่าค่อยๆรู้จักแต่ละขั้นตอน ในตอนนี้ยองโฮกำลังสอนให้ดงยองรู้จักคำว่า ‘จูบ’อยู่... ความชำนาญของเขาทำให้ดงยองหายใจไม่ทัน แผ่นอกบางกระเพื่อมหอบหายใจขึ้นลงยามที่ผละจูบออกมาได้..แต่ยองโฮไม่ยอมหยุดแค่นั้น เขากดจูบที่ริมฝีปากจิ้มลิ้มอีกครั้งอย่างดุดัน มือไม้ก่อนสัมผัสไปเรื่อยตามเรือนร่างขาวอย่างเพลินมือ...

“แฮ่กๆๆ...”

แต่สุดท้ายดงยองก็ทนไม่ไหว มือเรียวดันใบหน้าของยองโฮออกอีกครั้งก่อนจะเบี่ยงใบหน้าตัวเองหนีแล้ววางคางลงบนบ่ากว้าง...

รสจูบนี้ช่างร้อนแรงเหลือเกิน...

แขนเรียวโอบกอดลำคอแกร่งแล้วหลับตาพริ้มรับความอบอุ่นจากชายที่เขารัก...ซอ ยองโฮผู้ชายที่ดงยองนั้นมอบดวงใจให้...

ขณะเดียวกัน ร่างของที่เบียดแนบสัดส่วน และกลิ่นเนื้อกายหอมๆ ไหนจะผิวขาวที่หลอกล่อให้ลุ่มหลงก็ทำให้ยองโฮทนไม่ไหวเช่นกัน... มือหนาหยิบเสื้อแขนยาวและเสื้อยืดของตัวเองมาปูๆไว้บนพื้น ให้พอนอนได้ ก่อนจะดันร่างดงยองให้นอนลงทับเสื้อผ้าที่ถูกปูไว้นั้น....

“พี่ยองโฮ...”

“ครับ??”

“ทำเบาๆนะ ดงยองไม่เคย..”

เสียงหวานที่เอื้อนเอ่ยออกมาทำให้ยองโฮเผลอหลุดยิ้มกับความน่ารักทันที ก็บอกแล้วว่าดงยองน่ารัก...

“ครับ พี่จะค่อยๆทำนะ..”

ยองโฮเอ่ยก่อนจะนอนทาบทับร่างบาง เขาพรมจูบไปจนทั่วไปหน้าหวาน เคลื่อนใบหน้าต่ำลงมาจนถึงลำคอขาว ดงยองรู้สึกจักจี้ จนต้องเอียงคอไปมาไม่อยู่สุข ยองโฮแอบจิ๊ปากขัดใจเล็กน้อย เมื่อกระต่ายแสนซน ขยับไปมาและไม่อยู่เฉย...

จนกระทั่งใบหน้าหล่อเลื่อนลงต่ำมาถึง ยอดถันสีชมพู ที่มันเริ่มชูชัน ราวกับร่ำร้องให้ลิ้นร้อนสัมผัส...

“อื้อ..อื้ม...”

ดงยองแอ่นอกรับเกลียวลิ้นร้อนที่ละเลียดชิมเม็ดเชอรี่แสนหวานทันที ดงยองเป็นเด็กนักเรียนที่ดี ไม่ว่าถูกคุณครูอย่างยองโฮชักจูงไปแบบไหน เจ้าตัวก็รับรู้ในบทเรียนได้ทุกครั้ง...แม้จะไม่ได้เรียนรู้เร็วนักแต่ว่าก็ไม่จัดว่าช้าไป...

กางเกงยีนส์สีดำพร้อมอันเดอร์แวร์สีเดียวกันค่อยๆถูกถอดออกจากท่อนขาหนา...ซอ ยองโฮใช้เวลาเดียวกันกับการหยอกล้อกับร่างกายสวยงามที่จะถอดมันออกไป ร่างของเขาและดงยองต่างก็ไม่มีสิ่งใดหลงเหลือ ตอนนี้ท้องฟ้ายังไม่ได้มืดนักทำให้เราต่างเห็นทุกส่วนของกันและกันได้อย่างชัดเจน...

“ดงยองครับ...เราเป็นเด็กน่ารักมากๆเลยรู้ตัวมั้ย...”

ปลายจมูกโด่งคลอเคลียข้างแก้มขาวพร้อมเอ่ยชม คำชมของเขา ทำให้ดงยองรู้สึกหัวใจฟูฟ่อง ตีความหมายมันเพิ่มออกไปจากความรู้สึกจริงๆของยองโฮอีก...

เรียวขาขาวค่อยๆถูกอ้าออกอย่างช้า ส่วนอ่อนไหวถูกมือหนากอบกุมขึ้นมา...

“พะ...พี่ยองโฮ อื้อ...”

ยองโฮขยับมือที่กอบกุมแท่งกายเล็กขึ้นลงช้าๆ เขาก็แค่จะช่วยพยายามชักจูงอารมณ์ดงยองเท่านั้นเอง

จนกระทั่งมันแข็งขืนสู่ฝ่ามือ ยองโฮถึงได้หยุดการขยับ ดวงตากลมช้อนมองเขา แสดงอารมณ์ตัดพ้อปนขัดใจเมื่อถูกหยุดอารมณ์กลางคัน และนั่นทำให้ดงยองรู้สึกค้าง...

ที่นี่ไม่มีอุปกรณ์ใดๆ เพราะเป็นกลางป่า ยองโฮจึงเลือกที่จะดันนิ้วของเขาที่ไม่มีแม้กระทั่งเจลหรือสารหล่อลื่นใดๆ เข้าไปในช่องทางด้านล่างของดงยองเพื่อจะช่วยเบิกช่องทาง....

“อ๊ะ!! พี่ยองโฮ อะ..อื้อ... ”

ดงยองสะดุ้งตัวโยน โผกอดร่างยองโฮแน่นเมื่อสิ่งแปลกปลอมถูกสอดเข้ามาในช่องทางของตัวเอง ก้านนิ้วยาวที่ขยับเข้าออกเสียดสีผนังช่องทางแน่นจนเจ็บแสบไปหมด ดงยองส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บแต่ยิ่งร้องยองโฮยิ่งเพิ่มนิ้วใส่เข้ามา เขาพยายามขยับเข้าออกในช่องทางรักแสนฝืดเคืองนั่นให้พอปรับตัวได้บ้าง

แค่นิ้วก็รัดแน่นจนขยับแทบจะไม่ได้ แล้วถ้าใส่ตัวตนของเขาเข้าไป ดงยองจะตอดรัดเขาแน่นขนาดไหนกันนะ...

“พี่ยองโฮ ดงยองเจ็บ...”

ดงยองเอ่ยบอก ดวงตากลมมีหยาดน้ำตาคลอ เพราะว่ารู้สึกเจ็บมากๆจริงๆ ยองโฮดึงนิ้วทั้งหมดที่สอดใส่เข้าไปออก ก่อนจะกดจูบเบาๆที่หน้าผากเนียน...

“อดทนนะครับ เด็กดี...”

ขาขาวถูกจบพาดเอวสอบ ดงยองหัวใจเต้นแรงอีกคราเมื่ออะไรบางอย่างสัมผัสโดนเบาๆที่ช่องทางของตน มันแข็งกร้าวน่ากลัวเหลือเกิน...แต่ทำไมดงยองกลับรู้สึกต้องการให้มันเข้ามา...

ยองโฮจ่อแกนกายปริ่มน้ำที่ขยายใหญ่เต็มที่ ไปตรงช่องทางรัก เขาใช้หัวป้านถูกไปมาหวังให้น้ำรักที่เอ่อล้นแท่งกายนั้น จะช่วยหล่อลื่นในตอนที่เขาใส่เข้าไป เวลาขยับจะได้ไม่ลำบาก...

“อึ๊...พี่ยองโฮ”

ดงยองเริ่มส่งเสียงร้องอีกครั้งเมื่อแกนกายส่วนหัวค่อยถูกดันเข้ามาในร่างกายอย่างช้าๆ แม้ผู้กระทำจะพยายามที่จะทำให้เบาเพียงไร แต่สำหรับคนที่เพิ่งเคยเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก มันก็เจ็บมากอยู่ดี...

“ฮึก...อื้อ..อ๊ะ..เจ็บ! เจ็บ!”

ดงยองส่งเสียงร้องพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบใบหน้า แต่เสียงของดงยองไม่ได้เข้าสู่โสตประสาทของยองโฮเลย แกนกายใหญ่ค่อยๆถูกดันเข้ามาจนสุด...

“ฮึก...เจ็บ ดงยองเจ็บ ”

ดงยองร้องบอก เขาโผกอดร่างใหญ่แน่น หวังจะให้เขาทำให้ความเจ็บทุเลาลง แต่กลับไม่ เมื่อดันความต้องการเข้ามาในช่องทางของดงยองจนสุด ความต้องการและกำหนัดในใจ มันก็อยู่เหนือทุกสิ่งใด...

“อ๊ะ!! อ๊าาาา!!”

ร่างหนากระแทกความต้องการเข้าสู่ช่องทางที่กำลังตอดรัดแน่น เขาไม่รอให้ดงยองปรับตัวอะไรทั้งสิ้น ยองโฮรู้แค่ว่าตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว ความต้องการของเขาตอนนี้มันมากเกินไป...

“อื้อ! อ๊ะ..อ๊าาา..ง..ง”

ร่างบอบบางด้านร่างขยับตามแรงนำพาของร่างหนาด้านบน ยิ่งเขาขยับแรงเท่าไหร่ ดงยองก็ยิ่งกอดร่างของยองโฮเอาไว้แน่น 

“อ่ะ..อ่าห์.. ดงยองอ่า..าา..”

แม้จะเจ็บไปหมดจนน้ำตาไหลออกมา แต่ดงยองก็มีความสุขเมื่อร่างกายของเขาสามารถทำให้ยองโฮมีความสุขได้ในอย่างน้อยๆ 

ยองโฮโอบอุ้มร่างบางขึ้นนั่ง ในตอนนี้ดงยองนั่งอยู่บนตักของยองโฮ โดยแกนกายของเขายังคาอยู่ในช่องทางอ่อนนุ่มที่ตอดรัดถี่...

“ขยับสิครับ...”

ยองโฮกระซิบดงยองให้ทำตาม เขารู้สึกยินดีถ้าหากดงยองจะเป็นฝ่ายควบบังเหียน แล้วขยับเอวร่อนสะโพกบนร่างของเขา...

“เร็วสิ..”

น้ำเสียงทุ้มเอ่ยเร่งพร้อมริมฝีปากหยักงับเบาๆที่ใบหูขาว ดงยองโอบรอบคอของเขาอีกรอบ ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นแล้วขยับสะโพก...

“อื้อ..อ๊ะ...พี่ยองโฮ อ๊าาา”

เมื่อดงยองขยับ ยองโฮก็สวนสะโพกขึ้นมาทันที แม้ในคราวแรกเริ่มจะเจ็บแต่ตอนนี้ อารมณ์ทุกอย่างมันพาไปจนทำให้ดงยองลืมมันไปหมด รู้สึกเพียงแค่ว่าตอนนี้เขารู้สึกมีความสุขมากๆกับในสิ่งที่กำลังทำกับคนที่เขารัก..

“อืม..อ่าห์..ดี..ดีมากเลยครับ ขยับแรงๆอีกสิ..”

น้ำเสียงทุ้มที่เอ่ยข้างหูตลอด เหมือนคำยุยง ยองโฮทิ้งตัวลงนอนบนพื้นที่ถูกรองด้วยเสื้อผ้าของเขา ปล่อยให้นางฟ้าตัวน้อยวาดลวดลายลีลาเซ็กส์โดยทำเพียงเอ่ยสอนและใช้มือประครองเอวคอดเอาไว้...

“อื้ม...อ๊ะ.. พี่ยองโฮ...”

“อ่ะ..อาห์..~ ดงยอง..อื้ม...”

“อ่ะ..อ๊ะ...อ๊า..อึ๊...อ๊า..”

ริมฝีกปากจิ้มลิ้มกดจูบลงบนกลีบปากหยักของคนด้านล่างด้วยความรู้สึกที่มีอยู่ทั้งหมด และดงยองคิดว่าสิ่งที่ดงยองกำลังทำ ยองโฮจะรับรู้...

“ดงยอง..อึ่ก...รักพี่ยองโฮ...”

คำบอกรักที่มีอยู่ในใจถูกเอ่ยบอกออกไป ยองโฮไม่ได้เอ่ยอะไรกลับมา แต่เขากดจูบลงไปที่กลีบปากของ

ดงยองตอบเช่นกัน

สองมือเรียวไร้หลักในการยึดเหนี่ยว ยองโฮจึงใช้อีกมือ ที่ว่างกอบกุมฝ่ามือเรียวเอาไว้ และดงยองใช้มืออีกข้างค้ำที่อกแกร่ง ร่างบางขยับเรือนร่างเป็นจังหวะ แกนกายที่ถูไถบริเวณลอนกล้ามหน้าท้องนั้น เริ่มกำลังจะถึงฝั่งฝัน

“อ๊ะ..อ๊า...พี่ยองโฮ..พี่ยองโฮ ดงยองจะ..อื้อ...อ๊ะ...”

ดงยองขยับกายเร่งจังหวะเร็วขึ้นบนร่างหนาเมื่อใกล้ถึงฝั่ง ยองโฮยันกายลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง บีบเค้นเอวบาง และขยับมือมาขยำสะโพกกลมขาว เมื่อเขาเองก็จะเสร็จแล้วเช่นกัน...

มือเรียวอีกข้างที่สอดผสานกับมือเรียวบีบแน่นเพื่อเป็นการบอกว่าเราสองคนจะไปพร้อมๆกัน...

“อื้อ..ๆ”

ดงยองกดริมฝีปากแน่นเมื่อยองโฮช่วยเร่งจังหวะ แกนกายใหญ่ที่อยู่ในร่างถูกกระแทกแรงส่งเข้ามาทำให้เรียวของดงยองนั้นสั่นไปหมด...

เพราะยองโฮเชี่ยวชาญเรื่องแบบนี้และมากประสบการณ์มากกว่าเขามากนัก...

“อ่ะ อ๊า าา …อ๊า~~”

คิม ดงยองหอบครางครั้งสุดท้ายเมื่อแก่นกายใหญ่กระแทกรัวๆ เข้ามาก่อนจะปลดปล่อยน้ำนมอุ่นร้อนสีขาวขุ่นไหล่เข้าสู่ช่องทางของเขา พร้อมๆกันกับที่ดงยองปลดปล่อยความอึดอัดออกจากแกนกายของตน...

แกนกายที่เพิ่งถูกปลดปล่อยถูกดึงออกมาจากช่องทางรักที่เพิ่งเสร็จกิจอย่างว่าไป ทำให้โดยองรู้สึกโหวงในช่องท้องเมื่อถูกเอาออกอย่างกระทันกัน

ยองโฮนอนลงที่พื้นที่ถูกรองเอาไว้ด้วยเสื้อของตนที่เดิมตามด้วยร่างบอบบางที่นอนทาบทับลงมา

ดงยองนอนกอดร่างหนาแน่น แม้ว่าเหงื่อกาฬที่ร่างของเขากับยองโฮจะมากมาย แต่ดงยองก็ไม่สน ดงยองอยากจะกอดเขา รักเขามากเหลือเกิน...

รักจนยอมมอบสิ่งมีค่าในชีวิตครั้งแรก ยอมทอดกายให้เขาได้เชยชม

และดงยองก็หวังว่ายองโฮจะรักเขาเหมือนกัน เช่นเดียวกับที่เขานั้นรู้สึก...

อ่านแล้วกลับไปเม้นที่ Dek - D นะฮัฟฟฟฟฟ ;____;

[CUT][JaeDo]εїз Bunny Twin εїз EPISODE8

เมื่อดันร่างของโดยองให้นอนราบไปกับพื้นเตียงเรียบร้อย แจฮยอนที่ตามคร่อมทับก็จรดริมฝีปากลงที่หน้าผากเนียนแผ่ว ส่วนร่างบอบบางใต้ร่างที่ถูกกระทำก็หลับตาพริ้มเพื่อรับสัมผัสอีกครา

พ่อเลี้ยงแจฮยอนพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานของภรรยา ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆคลื่นผ่านมายังลำคอขาว

เขาจูบเบาๆที่คอของโดยอง...แต่เจ้าตัวก็เอียงคอหนีอีกครา...แจฮยอนไม่ได้ว่าอะไร เขาเงยหน้าขึ้นมาจ้องร่างด้านล่าง ดวงตากลมกระพริบไปมา โดยองทำเพียงแค่นอนอยู่นิ่งๆให้พ่อเลี้ยงเป็นฝ่ายกระทำ...

กางเกงนอนผ้านิ่มถูกดึงลงก่อนจะถูกโยนลงไปกองข้างๆเสื้อที่สำหรับคู่ของมัน เรียวขาและเรือนร่างขาวๆยามไร้ซึ่งอาภรณ์และต้องแสงไฟนั้น สำหรับพ่อเลี้ยงแจฮยอนมันเป็นภาพที่สวยงามและน่ามอง...

แม้ว่าตอนที่ไปสนามกอล์ฟพ่อเลี้ยงแจฮยอนจะเคยเห็นเรือนร่างของโดยองโดยที่ไม่ได้ตั้งใจมาแล้ว แต่เขาก็ยังคงความตื่นเต้นเมื่อได้เห็นอีก...

ร่างกายบอบบางน่าทะนุถนอมที่เป็นของเขาแค่คนเดียวเท่านั้น...รู้สึกดีใจที่ได้ครอบครองจริงๆ...

แจฮยอนค่อยๆจัดการดึงกางเกงชั้นในสีขาวออกจากเรียวขาขาวอย่างช้าๆ จนในที่สุดมันก็หลุดพ้นจากข้อเท้าของโดยองไป..

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยอยู่บนร่างและปกปิดของสงวนของโดยองถูกถอดออกจนไปกองบนพื้นเรียบร้อยแล้ว..

คิม โดยองปิดตาลงอีกครั้งทันที ปกติเขาเองก็เป็นคนขี้อายอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าจะแต่งงานกันกับพ่อเลี้ยง แต่นี่มันเป็นครั้งแรกที่เขาไม่ได้ใส่อะไรบนร่างกายสักชิ้นต่อหน้าเขา...

“หลับตาทำไมหืม? หนูของฉันสวยจะตาย ลืมตาขึ้นมาสิ ฉันอยากให้เราสองคนมองตากัน”

น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยกระซิบข้างใบหูขาว แจฮยอนเอ่ยชมจากใจจริง คิม โดยองสวยที่สุดในสายตาของเขา ดวงตากลมสวยค่อยๆปรายตาลืมขึ้นมาอย่างช้าๆ...จมูกโด่งของพ่อเลี้ยงตอนนี้นั้นยังคลอเคลียไม่ห่างที่แก้มของโดยอง...

“ฉันจะเริ่มแล้วนะ...”

ราวกับบอกสัญญาณให้เตรียมพร้อมก่อน เพราะหลังเสร็จคำพูด ใบหน้าหล่อก็ย้ายมาที่ลำคอของโดยองอีกครา พ่อเลี้ยงจัดการทำรอยรักไว้ที่คอของโดยอง ผิวขาวขึ้นรอยแดงเมื่อริมฝีปากหยักดูดดึง โดยองได้รับความรู้สึกแปลกใหม่อย่างที่ไม่เคย โดยมีพ่อเลี้ยงแจฮยอนเป็นผู้สอน...

ปลายนิ้วของพ่อเลี้ยงหยอกล้อกันยอดอกของโดยองจนเริ่มชูชันขึ้นมา ก่อนจะละใบหน้ามาจากลำคอเลื่อนมาเรื่อยๆจนถึงติ่งไตสีชมพูหวาน...

เพียงปลายลิ้นร้อนๆแตะลงมา เจ้าของก็ส่งเสียงร้องออกมาทันทีทั้งที่ในทีแรกนอนนิ่งๆให้เขาเป็นผู้กระทำแท้ๆ...

“อ๊า...”

แต่เหมือนโดยองจะไม่อยากส่งเสียงอันแสนน่าอายที่สำหรับพ่อเลี้ยงแจฮยอนนั้นมันคือเสียงแสนไพเราะออกมา มือเรียวรีบตะครุบปากตัวเองเอาไว้ไม่ให้ส่งเสียงออกมามากกว่านี้

แต่พ่อเลี้ยงแจฮยอนไม่ได้ต้องการแบบนี้ เขาต้องการให้โดยองไปตัวเองไปตามธรรมชาติ รู้สึกอย่างไรก็ควรแสดงออกมาอย่างนั้น คนอายุมากกว่าจึงแกล้งขบกดบริเวณยอดอกสีหวานนั้นเบาๆ ส่วนอีกข้างก็ใช้มือเค้นคลึง...

“อื้อ..ๆ”

โดยองก็ยังคงดื้อไม่ยอมปล่อยตัวเองตามความรู้สึก แจฮยอนไม่รู้ว่าทำไม เขาตัดสินใจถอดกางเกงขายาวที่สวมใส่อยู่ พร้อมกับถอดกางเกงชั้นในออกไปด้วย



แขนแกร่งช้อนร่างบางให้ลุกขึ้นจากที่นอนอยู่ โดยองมองอย่างไม่เข้าใจว่าพ่อเลี้ยงกำลังจะทำอะไร...



“หนู...ฟังฉันนะ...ถ้ารู้สึกแบบไหนก็แสดงออกมาแบบนั้นอย่างกลั้นไว้ไม่มีประโยชน์”

แจฮยอนว่า โดยองแสดงสีหน้าลำบากใจออกมาทันที เรียวขาเล็กทั้งสองข้างถูกจับดึงเข้ามาใกล้แนบชิดร่างของพ่อเลี้ยงที่นั่งอยู่ และกลายเป็นว่าในตอนนี้โดยองนั่งอยู่บนตักของพ่อเลี้ยงและเราสองคนนั้นร่างกายเปลือยเปล่าทั้งคู่...



“หนูยังไม่เคยใช่มั้ย?"



แจฮยอนเอ่ยถามออกไปทั้งๆที่เขาก็ไม่รู้อยู่แก่ใจ โดยองนิ่งเงียบก้มใบหน้าซุกลงที่บริเวณไหล่กว้างไม่ยอมตอบ...

“ไม่เคยไม่ใช่เรื่องน่าอายนะ ถ้าไม่เคย..ฉันจะสอนให้เอง...”

แจฮยอนเอ่ยก่อนจะเอนร่างของโดยองให้นอนลงอีกครั้งพร้อมกันกลับเขา โดยองใช้แขนโอบรอบคอกอดแจฮยอนเอาไว้

เรียวขาขาวถูกอ้าออกเพิ่มขึ้น ก่อนที่สิ่งแปลกปลอมบางอย่างจะค่อยๆถูกดันเข้ามาในช่องทางของโดยองอย่างใจเย็น...

มันเจ็บ...แต่โดยองก็พยายามกลั้นเสียงไว้...

“ฮึก....”

เสียงสะอื้นในลำคอของโดยองเพราะความเจ็บปวดหลังจากที่แจฮยอนดันนิ้วเข้าไปในช่องทางด้านหลังของเจ้าตัวนั้น แน่นอนว่าแจฮยอนได้ยิน เขาไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ที่ไม่ใช่การบังคับ โดยองไม่ได้ดื้อแค่ไม่กล้าที่จะแสดงออกมาเท่านั้น..

“หนู...ไม่ต้องกลั้น เจ็บก็ร้องออกมา...”

แจฮยอนเอ่ยอย่างใจเย็น...จากหนึ่งนิ้ว ก็เปลี่ยนเป็นสองและสามสอดใส่เข้าไป ก้าวนิ้วยาวทั้งสามพยายามขยับเข้าออกเพื่อจะปรับสภาพช่องทางของโดยองที่ฝืดเคือง...ที่ไม่เคยมีใครได้ผ่านเข้าไป...

เด็กหนุ่มวัยแรกแย้มที่ไม่ประสีประสากับเรื่องอะไรสักอย่าง ทั้งความรักหรือแม้กระทั่งเรื่องเซ็กส์

และคิม โดยองสมควรที่จะได้รับการทนุถนอมมากที่สุดเท่าที่แจฮยอนจะทำได้...

“อื้อ...ฮึก...ฮือ...”

โดยองก็ยังคงกลั้นเสียงอยู่อย่างนั้นถึงแม้จะเจ็บมากแค่ไหน ไม่รู้ว่าเขารู้สึกกลัวอะไรเหมือนกัน...แต่ตอนนี้มันกลัวไปหมด

“หนู! อย่าจิกมือตัวเองสิ...”

พ่อเลี้ยงแจฮยอนเผลอเอ่ยดุออกมาเมื่อมือทั้งสองข้างของโดยองที่คล้องคอเขาอยู่นั้นตอนนี้กำลังจิกเข้าหากันเพื่อระบายความเจ็บ แจฮยอนจัดการดึงนิ้วทั้งสามออกมาจากช่องทางด้านล่าง

เขาจับมือโดยองให้วางลงบนกล้ามแขนทั้งสองข้างของเขาพร้อมเอ่ยบอกให้โดยองทำตาม

“ถ้าหนูเจ็บต้องจิกที่แขนฉันเท่านั้นเข้าใจหรือเปล่า”

ใบหน้าหวานที่ตอนนี้เปื้อนไปด้วยน้ำตา ไหนจะดวงตากลมที่คลอหยาดน้ำตานั่นอีก...

ถึงตอนนี้โดยองจะน่าสงสารแค่ไหน แต่ในสายตาแจฮยอน ดวงตากลมที่ช้อนมองเขาที่กำลังคลอไปด้วยประกายหยาดน้ำตานั้นช่างดูยั่วยวนเหลือเกิน...



พ่อเลี้ยงหนุ่มตอนนี้เริ่มจะทนไม่ไหวขึ้นมาจริงๆเสียแล้ว ช่วงล่างของเขามันแข็งขืนไปหมดและพร้อมที่จะใช้งานเป็นอย่างมาก...

ทั้งใบหน้า เรือนร่าง ผิวกาย และทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นโดยองนั้นมันปลุกปั่นอารมณ์และความต้องการของเขา

เมื่อกิจกรรมรักมาถึงกลางคัน  ขาเรียวก็ถูกยกขึ้นพาดเอวสอบทั้งสองข้าง ก่อนที่บางสิ่งที่มันใหญ่กว่านิ้วทั้งสามหลายเท่านั้นจะถูกค่อยๆดันเข้ามาในช่องทางรักของโดยอง...

ดวงตากลมหลับตาปี๋ เมื่อพ่อเลี้ยงแจฮยอนดันตัวตนของเขาเข้ามาโดยองก็หวีดเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด..




“อ่ะ..อ๊าาาาาาา!!”

เล็บทั้งสองมือถูกจิกลงบนกล้ามแขนแน่นทันที โดยองส่ายหน้าไปมาราวกับจะบอกกรายๆว่าไม่เอาแล้ว...

โดยองเจ็บ...เจ็บเหลือเกิน...

ส่วนแจฮยอนที่เพิ่งดันแก่นกายเข้าไปในร่างกายของโดยองนั้นก็ต้องหยุดชะงัก ช่องทางที่เพิ่งจะเคยครั้งแรกของโดยองนั้นฝืดเคืองเกินไปจนเขาไม่สามารถจะขยับได้...

“หนู...ผ่อนคลายหน่อย...”

แจฮยอนกดจูบลงไปที่ริมฝีปากของโดยองอีกครั้ง เขากำลังจะใช้จูบแสนหวานนี้ล่อลวงโดยองอีกครา พอรู้สึกเพลิดเพลินในรสจูบที่แจฮยอนมอบให้ ร่างกายที่เกร็งไปแทบจะทุกส่วน ช่องทางที่บีบรัดอย่างหนักก็ค่อยๆผ่อนคลายลง...



ความเจ็บปวดของโดยองนั้นยังคงอยู่ ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจเพราะนี่คือครั้งแรก..




แต่พอพ่อเลี้ยงแจฮยอนขยับกายความรู้สึกบางอย่างก็เข้ามาแทนที่จนต้องหลุดเสียงครางออกมา...



“อือ..อ๊ะ..พ่อเลี้ยง..อื้ม..พ่อเลี้ยง...อ๊ะ..อ๊า..”

เสียงครางหวานหูที่แจฮยอนอยากจะได้ยินมันทำให้หัวใจของชายหนุ่มวัย 35 เช่นเขารู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นมา ร่างของเราสองคนขับเคลื่อนขยับไปมาพร้อมกัน พร้อมเสียงของโดยองมันทำให้แจฮยอนรู้สึกดีอย่างยิ่ง...

“พ่อเลี้ยง...ตรงนั้น...อ๊า..งง~”

เมื่อแก่นกายต้องจุดกระสันคิม โดยองก็ร้องครวญครางออกมา เขาปล่อยให้ร่างกายและหัวใจไปตามความรู้สึกและรสรักที่ผู้เป็นสามีมากให้...

“เรียกพ่อเลี้ยงจ๋า...”

แจฮยอนแก้ต่างสรพพนามให้แล้วขยับแกนกายเข้าออกเป็นจังหวะเร็วรัวกว่าเดิม...

“พ่อเลี้ยง..พ่อเลี้ยงจ๋า..อ๊า~~อ่ะ..อ๊ะ...”

ยิ่งโดยองยอมเรียกเขาเช่นนั้น แจฮยอนยิ่งขยับเร็วขึ้น เสียงเรียกโดยองนั้นมันเหมือนน้ำมันที่ราดบนกองไฟเช่นเขา

ร่างสูงใหญ่กระแทกความต้องการเข้าออกซ้ำๆ โดยองยังคงรัดเขาแน่นบางในบางที แต่แจฮยอนก็ไม่สนแล้ว

เขาไม่ไหว...ร่างกายของโดยองและเขาสามารถเข้ากันได้ดีอย่างเหลือเชื่อและแจฮยอนไม่อยากจะหยุด

“พ่อเลี้ยงๆ...พ่อเลี้ยงจ๋า..อึ่ก...อ๊ะ..”

“ว่าไง..หนูรู้สึกอย่างไร ไหนบอกพ่อเลี้ยงซิ..อ่ะ...อาห์~”




“หนูไม่รู้ หนู...อ๊ะ..อ๊า~”

ความรู้สึกโดยองตอนนี้คือเขารู้สึกมวนๆที่ช่องท้อง มันโหวงๆไปหมด ในจะหัวสมองที่เริ่มขาวโพลนไม่เห็นภาพอะไร โดยองรับรู้แค่แรงกระแทกของแก่นกายใหญ่ที่กระแทกเข้ามาและเสียงร่างของเขาและพ่อเลี้ยงแจฮยอนที่มันกระทบกัน เมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน โดยองจิกกล้ามแขนของแจฮยอนแน่น...ก่อนจะกัดริมฝีปากล่างของตัวเอง จากนั้น...

“อ่าาาาา~!”

น้ำรักสีขาวขุ่นจากแก่นกายเล็กถูกปลดปล่อยออกมาเอะเต็มหน้าท้องแกร่ง ตอนนี้คิม โดยองก็เสร็จสมไปแล้ว พ่อเลี้ยงแจฮยอนจึงจัดการยกขาของโดยองขึ้นข้างหนึ่งพาดไหล่แล้ว กระแทกตอกย้ำเข้าไปในช่องทางนั้นเมื่อเขาใกล้จะถึงฝั่งฝันเช่นกัน..

“อ๊ะ...พ่อเลี้ยงจ๋า..”

“อืม...อ่าห์~~~”

เสียงทุ้มครางปลดปล่อยครั้งสุดท้ายก่อนจะปล่อยน้ำรักใส่ช่องทางของโดยองเช่นกัน แจฮยอนรอให้มันหมดก่อนจะดึงแท่งกายออกมา ความเยอะของน้ำสีขาวขุ่นมันเยอะมากจนล้นออกมาจากช่องทางของโดยอง

ตั้งแต่หลังหมั้นกับโดยองเขาไม่เคยมีอะไรกับใครหรือว่าได้ปลดปล่อยเลย แจฮยอนจึงไม่แปลกใจว่าทำไมมันถึงเยอะมากมายขนาดนี้...

แจฮยอนทิ้งร่างนอนลงข้างๆเด็กน้อยที่นอนหอบหายใจด้วยความเหนื่อย เพียงครั้งแรกร่างกายของพวกเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อมากมาย ราวกับว่าวิ่งรอบสนามมาแล้ว5รอบแน่ะ..

ร่างบอบบางถูกดึงรั้งเข้ามากอด แจฮยอนจูบเบาๆที่ขมับชื้นเหงื่อของโดยองด้วยความรักในขณะที่ตอนนี้โดยองเหนื่อยและเพลียมาก ไหนจะรู้สึกปวดและเจ็บตามช่วงล่างอีก...

23.30 PM.

“อือ...”

ในกลางดึก โดยองส่งเสียงงัวเงียออกมาหลังจากที่ร่างกายเขากำลังถูกลวนลามในระหว่างหลับจนต้องรู้สึกตัวตื่นออกมา...

เมื่อลืมตาขึ้นก็เห็นใบหน้าพ่อเลี้ยงแจฮยอนกำลังป้วนเปี้ยนบริเวณหน้าท้องของเขา...

“อือ...พ่อเลี้ยง..ทำอะไรฮะ..”

พ่อเลี้ยงแจฮยอนไม่ตอบแต่ยังคงพรมจูบที่หน้าท้องและส่วนอื่นๆในร่างกายของโดยองต่อไป โดยองก็รับรู้ได้ทันทีว่าเขาจะทำอะไรกับตนเมื่อพ่อเลี้ยงยกขาทั้งสองข้างของโดยองที่นอนอยู่พาดเอวอีกครั้ง..

“อือ...พ่อเลี้ยงฮะ...โดยองไม่ไหวแล้ว..”

โดยองเอ่ยบอกเสียงแผ่วเบา นี่ไม่ใช่ครั้งที่สอง แต่เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ต่างหาก เขาไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงไปต้องการและเรี่ยวแรงมากมายขนาดนี้มาจากไหน แต่ว่าในตอนนี้โดยองเหนื่อยมากจริงๆ...

“หนูนอนอยู่เฉยๆ  เดี๋ยวฉันทำเอง..." 




"มะ..ไม่ พ่อเลี้ยง เดี๋ยวก่อน อ่ะ ...อ๊าาาาา~~"






/////กลับไปเม้นในเด็กดีให้ด้วยน้าาาา   พลีสสสสสสสสสส