เมื่อดันร่างของโดยองให้นอนราบไปกับพื้นเตียงเรียบร้อย
แจฮยอนที่ตามคร่อมทับก็จรดริมฝีปากลงที่หน้าผากเนียนแผ่ว
ส่วนร่างบอบบางใต้ร่างที่ถูกกระทำก็หลับตาพริ้มเพื่อรับสัมผัสอีกครา
พ่อเลี้ยงแจฮยอนพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานของภรรยา
ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆคลื่นผ่านมายังลำคอขาว
เขาจูบเบาๆที่คอของโดยอง...แต่เจ้าตัวก็เอียงคอหนีอีกครา...แจฮยอนไม่ได้ว่าอะไร
เขาเงยหน้าขึ้นมาจ้องร่างด้านล่าง ดวงตากลมกระพริบไปมา
โดยองทำเพียงแค่นอนอยู่นิ่งๆให้พ่อเลี้ยงเป็นฝ่ายกระทำ...
กางเกงนอนผ้านิ่มถูกดึงลงก่อนจะถูกโยนลงไปกองข้างๆเสื้อที่สำหรับคู่ของมัน
เรียวขาและเรือนร่างขาวๆยามไร้ซึ่งอาภรณ์และต้องแสงไฟนั้น
สำหรับพ่อเลี้ยงแจฮยอนมันเป็นภาพที่สวยงามและน่ามอง...
แม้ว่าตอนที่ไปสนามกอล์ฟพ่อเลี้ยงแจฮยอนจะเคยเห็นเรือนร่างของโดยองโดยที่ไม่ได้ตั้งใจมาแล้ว
แต่เขาก็ยังคงความตื่นเต้นเมื่อได้เห็นอีก...
ร่างกายบอบบางน่าทะนุถนอมที่เป็นของเขาแค่คนเดียวเท่านั้น...รู้สึกดีใจที่ได้ครอบครองจริงๆ...
แจฮยอนค่อยๆจัดการดึงกางเกงชั้นในสีขาวออกจากเรียวขาขาวอย่างช้าๆ
จนในที่สุดมันก็หลุดพ้นจากข้อเท้าของโดยองไป..
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยอยู่บนร่างและปกปิดของสงวนของโดยองถูกถอดออกจนไปกองบนพื้นเรียบร้อยแล้ว..
คิม
โดยองปิดตาลงอีกครั้งทันที ปกติเขาเองก็เป็นคนขี้อายอยู่แล้ว
ถึงแม้ว่าจะแต่งงานกันกับพ่อเลี้ยง
แต่นี่มันเป็นครั้งแรกที่เขาไม่ได้ใส่อะไรบนร่างกายสักชิ้นต่อหน้าเขา...
“หลับตาทำไมหืม?
หนูของฉันสวยจะตาย ลืมตาขึ้นมาสิ ฉันอยากให้เราสองคนมองตากัน”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยกระซิบข้างใบหูขาว แจฮยอนเอ่ยชมจากใจจริง คิม โดยองสวยที่สุดในสายตาของเขา ดวงตากลมสวยค่อยๆปรายตาลืมขึ้นมาอย่างช้าๆ...จมูกโด่งของพ่อเลี้ยงตอนนี้นั้นยังคลอเคลียไม่ห่างที่แก้มของโดยอง...
“ฉันจะเริ่มแล้วนะ...”
ราวกับบอกสัญญาณให้เตรียมพร้อมก่อน เพราะหลังเสร็จคำพูด ใบหน้าหล่อก็ย้ายมาที่ลำคอของโดยองอีกครา พ่อเลี้ยงจัดการทำรอยรักไว้ที่คอของโดยอง ผิวขาวขึ้นรอยแดงเมื่อริมฝีปากหยักดูดดึง โดยองได้รับความรู้สึกแปลกใหม่อย่างที่ไม่เคย โดยมีพ่อเลี้ยงแจฮยอนเป็นผู้สอน...
ปลายนิ้วของพ่อเลี้ยงหยอกล้อกันยอดอกของโดยองจนเริ่มชูชันขึ้นมา ก่อนจะละใบหน้ามาจากลำคอเลื่อนมาเรื่อยๆจนถึงติ่งไตสีชมพูหวาน...
เพียงปลายลิ้นร้อนๆแตะลงมา เจ้าของก็ส่งเสียงร้องออกมาทันทีทั้งที่ในทีแรกนอนนิ่งๆให้เขาเป็นผู้กระทำแท้ๆ...
“อ๊า...”
แต่เหมือนโดยองจะไม่อยากส่งเสียงอันแสนน่าอายที่สำหรับพ่อเลี้ยงแจฮยอนนั้นมันคือเสียงแสนไพเราะออกมา มือเรียวรีบตะครุบปากตัวเองเอาไว้ไม่ให้ส่งเสียงออกมามากกว่านี้
แต่พ่อเลี้ยงแจฮยอนไม่ได้ต้องการแบบนี้ เขาต้องการให้โดยองไปตัวเองไปตามธรรมชาติ รู้สึกอย่างไรก็ควรแสดงออกมาอย่างนั้น คนอายุมากกว่าจึงแกล้งขบกดบริเวณยอดอกสีหวานนั้นเบาๆ ส่วนอีกข้างก็ใช้มือเค้นคลึง...
“อื้อ..ๆ”
โดยองก็ยังคงดื้อไม่ยอมปล่อยตัวเองตามความรู้สึก
แจฮยอนไม่รู้ว่าทำไม เขาตัดสินใจถอดกางเกงขายาวที่สวมใส่อยู่
พร้อมกับถอดกางเกงชั้นในออกไปด้วย
แขนแกร่งช้อนร่างบางให้ลุกขึ้นจากที่นอนอยู่ โดยองมองอย่างไม่เข้าใจว่าพ่อเลี้ยงกำลังจะทำอะไร...
“หนู...ฟังฉันนะ...ถ้ารู้สึกแบบไหนก็แสดงออกมาแบบนั้นอย่างกลั้นไว้ไม่มีประโยชน์”
แขนแกร่งช้อนร่างบางให้ลุกขึ้นจากที่นอนอยู่ โดยองมองอย่างไม่เข้าใจว่าพ่อเลี้ยงกำลังจะทำอะไร...
“หนู...ฟังฉันนะ...ถ้ารู้สึกแบบไหนก็แสดงออกมาแบบนั้นอย่างกลั้นไว้ไม่มีประโยชน์”
แจฮยอนว่า โดยองแสดงสีหน้าลำบากใจออกมาทันที เรียวขาเล็กทั้งสองข้างถูกจับดึงเข้ามาใกล้แนบชิดร่างของพ่อเลี้ยงที่นั่งอยู่ และกลายเป็นว่าในตอนนี้โดยองนั่งอยู่บนตักของพ่อเลี้ยงและเราสองคนนั้นร่างกายเปลือยเปล่าทั้งคู่...
“หนูยังไม่เคยใช่มั้ย?"
แจฮยอนเอ่ยถามออกไปทั้งๆที่เขาก็ไม่รู้อยู่แก่ใจ โดยองนิ่งเงียบก้มใบหน้าซุกลงที่บริเวณไหล่กว้างไม่ยอมตอบ...
“ไม่เคยไม่ใช่เรื่องน่าอายนะ ถ้าไม่เคย..ฉันจะสอนให้เอง...”
แจฮยอนเอ่ยก่อนจะเอนร่างของโดยองให้นอนลงอีกครั้งพร้อมกันกลับเขา โดยองใช้แขนโอบรอบคอกอดแจฮยอนเอาไว้
เรียวขาขาวถูกอ้าออกเพิ่มขึ้น ก่อนที่สิ่งแปลกปลอมบางอย่างจะค่อยๆถูกดันเข้ามาในช่องทางของโดยองอย่างใจเย็น...
มันเจ็บ...แต่โดยองก็พยายามกลั้นเสียงไว้...
“ฮึก....”
เสียงสะอื้นในลำคอของโดยองเพราะความเจ็บปวดหลังจากที่แจฮยอนดันนิ้วเข้าไปในช่องทางด้านหลังของเจ้าตัวนั้น แน่นอนว่าแจฮยอนได้ยิน เขาไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ที่ไม่ใช่การบังคับ โดยองไม่ได้ดื้อแค่ไม่กล้าที่จะแสดงออกมาเท่านั้น..
“หนู...ไม่ต้องกลั้น เจ็บก็ร้องออกมา...”
แจฮยอนเอ่ยอย่างใจเย็น...จากหนึ่งนิ้ว ก็เปลี่ยนเป็นสองและสามสอดใส่เข้าไป ก้าวนิ้วยาวทั้งสามพยายามขยับเข้าออกเพื่อจะปรับสภาพช่องทางของโดยองที่ฝืดเคือง...ที่ไม่เคยมีใครได้ผ่านเข้าไป...
เด็กหนุ่มวัยแรกแย้มที่ไม่ประสีประสากับเรื่องอะไรสักอย่าง ทั้งความรักหรือแม้กระทั่งเรื่องเซ็กส์
และคิม โดยองสมควรที่จะได้รับการทนุถนอมมากที่สุดเท่าที่แจฮยอนจะทำได้...
“อื้อ...ฮึก...ฮือ...”
โดยองก็ยังคงกลั้นเสียงอยู่อย่างนั้นถึงแม้จะเจ็บมากแค่ไหน ไม่รู้ว่าเขารู้สึกกลัวอะไรเหมือนกัน...แต่ตอนนี้มันกลัวไปหมด
“หนู! อย่าจิกมือตัวเองสิ...”
พ่อเลี้ยงแจฮยอนเผลอเอ่ยดุออกมาเมื่อมือทั้งสองข้างของโดยองที่คล้องคอเขาอยู่นั้นตอนนี้กำลังจิกเข้าหากันเพื่อระบายความเจ็บ แจฮยอนจัดการดึงนิ้วทั้งสามออกมาจากช่องทางด้านล่าง
เขาจับมือโดยองให้วางลงบนกล้ามแขนทั้งสองข้างของเขาพร้อมเอ่ยบอกให้โดยองทำตาม
“ถ้าหนูเจ็บต้องจิกที่แขนฉันเท่านั้นเข้าใจหรือเปล่า”
ใบหน้าหวานที่ตอนนี้เปื้อนไปด้วยน้ำตา ไหนจะดวงตากลมที่คลอหยาดน้ำตานั่นอีก...
ถึงตอนนี้โดยองจะน่าสงสารแค่ไหน แต่ในสายตาแจฮยอน ดวงตากลมที่ช้อนมองเขาที่กำลังคลอไปด้วยประกายหยาดน้ำตานั้นช่างดูยั่วยวนเหลือเกิน...
พ่อเลี้ยงหนุ่มตอนนี้เริ่มจะทนไม่ไหวขึ้นมาจริงๆเสียแล้ว ช่วงล่างของเขามันแข็งขืนไปหมดและพร้อมที่จะใช้งานเป็นอย่างมาก...
ทั้งใบหน้า เรือนร่าง ผิวกาย และทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นโดยองนั้นมันปลุกปั่นอารมณ์และความต้องการของเขา
เมื่อกิจกรรมรักมาถึงกลางคัน ขาเรียวก็ถูกยกขึ้นพาดเอวสอบทั้งสองข้าง ก่อนที่บางสิ่งที่มันใหญ่กว่านิ้วทั้งสามหลายเท่านั้นจะถูกค่อยๆดันเข้ามาในช่องทางรักของโดยอง...
ดวงตากลมหลับตาปี๋ เมื่อพ่อเลี้ยงแจฮยอนดันตัวตนของเขาเข้ามาโดยองก็หวีดเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด..
“อ่ะ..อ๊าาาาาาา!!”
เล็บทั้งสองมือถูกจิกลงบนกล้ามแขนแน่นทันที โดยองส่ายหน้าไปมาราวกับจะบอกกรายๆว่าไม่เอาแล้ว...
โดยองเจ็บ...เจ็บเหลือเกิน...
ส่วนแจฮยอนที่เพิ่งดันแก่นกายเข้าไปในร่างกายของโดยองนั้นก็ต้องหยุดชะงัก ช่องทางที่เพิ่งจะเคยครั้งแรกของโดยองนั้นฝืดเคืองเกินไปจนเขาไม่สามารถจะขยับได้...
“หนู...ผ่อนคลายหน่อย...”
แจฮยอนกดจูบลงไปที่ริมฝีปากของโดยองอีกครั้ง เขากำลังจะใช้จูบแสนหวานนี้ล่อลวงโดยองอีกครา พอรู้สึกเพลิดเพลินในรสจูบที่แจฮยอนมอบให้ ร่างกายที่เกร็งไปแทบจะทุกส่วน ช่องทางที่บีบรัดอย่างหนักก็ค่อยๆผ่อนคลายลง...
ความเจ็บปวดของโดยองนั้นยังคงอยู่ ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจเพราะนี่คือครั้งแรก..
แต่พอพ่อเลี้ยงแจฮยอนขยับกายความรู้สึกบางอย่างก็เข้ามาแทนที่จนต้องหลุดเสียงครางออกมา...
“อือ..อ๊ะ..พ่อเลี้ยง..อื้ม..พ่อเลี้ยง...อ๊ะ..อ๊า..”
เสียงครางหวานหูที่แจฮยอนอยากจะได้ยินมันทำให้หัวใจของชายหนุ่มวัย 35 เช่นเขารู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นมา ร่างของเราสองคนขับเคลื่อนขยับไปมาพร้อมกัน พร้อมเสียงของโดยองมันทำให้แจฮยอนรู้สึกดีอย่างยิ่ง...
“พ่อเลี้ยง...ตรงนั้น...อ๊า..งง~”
เมื่อแก่นกายต้องจุดกระสันคิม โดยองก็ร้องครวญครางออกมา เขาปล่อยให้ร่างกายและหัวใจไปตามความรู้สึกและรสรักที่ผู้เป็นสามีมากให้...
“เรียกพ่อเลี้ยงจ๋า...”
แจฮยอนแก้ต่างสรพพนามให้แล้วขยับแกนกายเข้าออกเป็นจังหวะเร็วรัวกว่าเดิม...
“พ่อเลี้ยง..พ่อเลี้ยงจ๋า..อ๊า~~อ่ะ..อ๊ะ...”
ยิ่งโดยองยอมเรียกเขาเช่นนั้น แจฮยอนยิ่งขยับเร็วขึ้น เสียงเรียกโดยองนั้นมันเหมือนน้ำมันที่ราดบนกองไฟเช่นเขา
ร่างสูงใหญ่กระแทกความต้องการเข้าออกซ้ำๆ โดยองยังคงรัดเขาแน่นบางในบางที แต่แจฮยอนก็ไม่สนแล้ว
เขาไม่ไหว...ร่างกายของโดยองและเขาสามารถเข้ากันได้ดีอย่างเหลือเชื่อและแจฮยอนไม่อยากจะหยุด
“พ่อเลี้ยงๆ...พ่อเลี้ยงจ๋า..อึ่ก...อ๊ะ..”
“ว่าไง..หนูรู้สึกอย่างไร ไหนบอกพ่อเลี้ยงซิ..อ่ะ...อาห์~”
“หนูไม่รู้ หนู...อ๊ะ..อ๊า~”
ความรู้สึกโดยองตอนนี้คือเขารู้สึกมวนๆที่ช่องท้อง มันโหวงๆไปหมด ในจะหัวสมองที่เริ่มขาวโพลนไม่เห็นภาพอะไร โดยองรับรู้แค่แรงกระแทกของแก่นกายใหญ่ที่กระแทกเข้ามาและเสียงร่างของเขาและพ่อเลี้ยงแจฮยอนที่มันกระทบกัน เมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน โดยองจิกกล้ามแขนของแจฮยอนแน่น...ก่อนจะกัดริมฝีปากล่างของตัวเอง จากนั้น...
“อ่าาาาา~!”
น้ำรักสีขาวขุ่นจากแก่นกายเล็กถูกปลดปล่อยออกมาเอะเต็มหน้าท้องแกร่ง ตอนนี้คิม โดยองก็เสร็จสมไปแล้ว พ่อเลี้ยงแจฮยอนจึงจัดการยกขาของโดยองขึ้นข้างหนึ่งพาดไหล่แล้ว กระแทกตอกย้ำเข้าไปในช่องทางนั้นเมื่อเขาใกล้จะถึงฝั่งฝันเช่นกัน..
“อ๊ะ...พ่อเลี้ยงจ๋า..”
“อืม...อ่าห์~~~”
เสียงทุ้มครางปลดปล่อยครั้งสุดท้ายก่อนจะปล่อยน้ำรักใส่ช่องทางของโดยองเช่นกัน แจฮยอนรอให้มันหมดก่อนจะดึงแท่งกายออกมา ความเยอะของน้ำสีขาวขุ่นมันเยอะมากจนล้นออกมาจากช่องทางของโดยอง
ตั้งแต่หลังหมั้นกับโดยองเขาไม่เคยมีอะไรกับใครหรือว่าได้ปลดปล่อยเลย แจฮยอนจึงไม่แปลกใจว่าทำไมมันถึงเยอะมากมายขนาดนี้...
แจฮยอนทิ้งร่างนอนลงข้างๆเด็กน้อยที่นอนหอบหายใจด้วยความเหนื่อย เพียงครั้งแรกร่างกายของพวกเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อมากมาย ราวกับว่าวิ่งรอบสนามมาแล้ว5รอบแน่ะ..
ร่างบอบบางถูกดึงรั้งเข้ามากอด แจฮยอนจูบเบาๆที่ขมับชื้นเหงื่อของโดยองด้วยความรักในขณะที่ตอนนี้โดยองเหนื่อยและเพลียมาก ไหนจะรู้สึกปวดและเจ็บตามช่วงล่างอีก...
23.30 PM.
“อือ...”
ในกลางดึก โดยองส่งเสียงงัวเงียออกมาหลังจากที่ร่างกายเขากำลังถูกลวนลามในระหว่างหลับจนต้องรู้สึกตัวตื่นออกมา...
เมื่อลืมตาขึ้นก็เห็นใบหน้าพ่อเลี้ยงแจฮยอนกำลังป้วนเปี้ยนบริเวณหน้าท้องของเขา...
“อือ...พ่อเลี้ยง..ทำอะไรฮะ..”
พ่อเลี้ยงแจฮยอนไม่ตอบแต่ยังคงพรมจูบที่หน้าท้องและส่วนอื่นๆในร่างกายของโดยองต่อไป โดยองก็รับรู้ได้ทันทีว่าเขาจะทำอะไรกับตนเมื่อพ่อเลี้ยงยกขาทั้งสองข้างของโดยองที่นอนอยู่พาดเอวอีกครั้ง..
“อือ...พ่อเลี้ยงฮะ...โดยองไม่ไหวแล้ว..”
โดยองเอ่ยบอกเสียงแผ่วเบา นี่ไม่ใช่ครั้งที่สอง แต่เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ต่างหาก เขาไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงไปต้องการและเรี่ยวแรงมากมายขนาดนี้มาจากไหน แต่ว่าในตอนนี้โดยองเหนื่อยมากจริงๆ...
“หนูนอนอยู่เฉยๆ เดี๋ยวฉันทำเอง..."
"มะ..ไม่ พ่อเลี้ยง เดี๋ยวก่อน อ่ะ ...อ๊าาาาา~~"
/////กลับไปเม้นในเด็กดีให้ด้วยน้าาาา พลีสสสสสสสสสส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น