ยามอาภรณ์ถูกปลดเปลื้องออกจากร่างขาวบอบบางหมดสิ้นทุกชิ้น ดวงตากลมแสนซุกซนก็ปิดลงด้วยความเขินอายเพราะตอนนี้ไม่มีสิ่งใดที่ปกปิดเรือนร่างงดงามของตน...
ริมฝีปากหยักประทับลงบนซอกคอขาว มือเรียววางลงบนไหล่กว้าง
ขณะที่ดวงตายังไม่ลืมขึ้นมาสบตากัน...
“ลืมตาสิครับ ดงยอง”
เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยกระซิบข้างริมใบหูขาว
นอกจากเสียงสายฝนข้างนอกที่ตกหนัก สิ่งที่ซอ
ยองโฮได้ยินคือเสียงก้อนเนื้อในอกที่เต้นระรัวของคิม ดงยอง...
แก้วตาใสซื่อค่อยๆลืมสบดวงตาคม แก้มขาวร้อนผ่าวค่อยขึ้นสีแดงระเรื่อ
น่ารักเสียจนคนอายุมากกว่าอดไม่ได้ที่จะกดจมูกลงไปที่แก้มขาวเนียน...
ดงยองก็ยังไม่ได้แสดงอาการว่าขัดขืน
หรือทำท่าทีว่าไม่ต้องการอะไร..นั่นก็เพราะ
หัวใจของดงยองได้มอบให้ผู้ชายคนนี้ไปแล้ว จึงยอมเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข...
ทั้งชีวิตคิม
ดงยองไม่เคยรู้สึกกับใครเหมือนที่ตอนนี้เขากำลังรู้สึกมันอย่างมากๆกับยองโฮ...ความรู้สึกไม่ประสาของดงยองช่างบริสุทธิ์นัก..
“ถ้าดงยองบอกให้หยุดพี่จะหยุด...”
เมื่อเขาเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ ริมฝีปากบางก็เม้มเข้าห้ากัน
ดงยองชั่งใจคิด ในหัวเขาตอนนี้ว่างเปล่า เหมือนกับว่าไม่ได้ยินอะไรเลย
หากเขาจะทำอะไรก็แล้วแต่ที่เขาเห็นกว่าดี...และดงยองก็คงยอมทุกอย่างๆ...
เมื่อละทิ้งความคิดต่างๆนาๆ
ศรีษะเล็กก็ส่ายหน้าไปมาเป็นอันบอกว่าไม่ต้องการให้เขาหยุด
ใบหน้าหล่อกระตุกรอยยิ้มที่มุมปาก
ก่อนจะยื่นใบหน้าเข้าไปประกบริมฝีปากจิ้มลิ้มสีหวานนั่น...
ดูก็ไม่รู้ว่าคงจะไม่เคย...
มือหนาค่อยๆประครองกอบหน้าหวาน แล้วค่อยๆสอนให้เจ้ากระต่ายน้อยแก่นแก้วแต่ไม่ประสีประสาเรื่องอย่างว่าค่อยๆรู้จักแต่ละขั้นตอน
ในตอนนี้ยองโฮกำลังสอนให้ดงยองรู้จักคำว่า ‘จูบ’อยู่...
ความชำนาญของเขาทำให้ดงยองหายใจไม่ทัน
แผ่นอกบางกระเพื่อมหอบหายใจขึ้นลงยามที่ผละจูบออกมาได้..แต่ยองโฮไม่ยอมหยุดแค่นั้น
เขากดจูบที่ริมฝีปากจิ้มลิ้มอีกครั้งอย่างดุดัน
มือไม้ก่อนสัมผัสไปเรื่อยตามเรือนร่างขาวอย่างเพลินมือ...
“แฮ่กๆๆ...”
แต่สุดท้ายดงยองก็ทนไม่ไหว มือเรียวดันใบหน้าของยองโฮออกอีกครั้งก่อนจะเบี่ยงใบหน้าตัวเองหนีแล้ววางคางลงบนบ่ากว้าง...
รสจูบนี้ช่างร้อนแรงเหลือเกิน...
แขนเรียวโอบกอดลำคอแกร่งแล้วหลับตาพริ้มรับความอบอุ่นจากชายที่เขารัก...ซอ
ยองโฮผู้ชายที่ดงยองนั้นมอบดวงใจให้...
ขณะเดียวกัน ร่างของที่เบียดแนบสัดส่วน และกลิ่นเนื้อกายหอมๆ
ไหนจะผิวขาวที่หลอกล่อให้ลุ่มหลงก็ทำให้ยองโฮทนไม่ไหวเช่นกัน... มือหนาหยิบเสื้อแขนยาวและเสื้อยืดของตัวเองมาปูๆไว้บนพื้น
ให้พอนอนได้ ก่อนจะดันร่างดงยองให้นอนลงทับเสื้อผ้าที่ถูกปูไว้นั้น....
“พี่ยองโฮ...”
“ครับ??”
“ทำเบาๆนะ ดงยองไม่เคย..”
เสียงหวานที่เอื้อนเอ่ยออกมาทำให้ยองโฮเผลอหลุดยิ้มกับความน่ารักทันที
ก็บอกแล้วว่าดงยองน่ารัก...
“ครับ พี่จะค่อยๆทำนะ..”
ยองโฮเอ่ยก่อนจะนอนทาบทับร่างบาง เขาพรมจูบไปจนทั่วไปหน้าหวาน
เคลื่อนใบหน้าต่ำลงมาจนถึงลำคอขาว ดงยองรู้สึกจักจี้ จนต้องเอียงคอไปมาไม่อยู่สุข
ยองโฮแอบจิ๊ปากขัดใจเล็กน้อย เมื่อกระต่ายแสนซน ขยับไปมาและไม่อยู่เฉย...
จนกระทั่งใบหน้าหล่อเลื่อนลงต่ำมาถึง ยอดถันสีชมพู ที่มันเริ่มชูชัน
ราวกับร่ำร้องให้ลิ้นร้อนสัมผัส...
“อื้อ..อื้ม...”
ดงยองแอ่นอกรับเกลียวลิ้นร้อนที่ละเลียดชิมเม็ดเชอรี่แสนหวานทันที
ดงยองเป็นเด็กนักเรียนที่ดี ไม่ว่าถูกคุณครูอย่างยองโฮชักจูงไปแบบไหน
เจ้าตัวก็รับรู้ในบทเรียนได้ทุกครั้ง...แม้จะไม่ได้เรียนรู้เร็วนักแต่ว่าก็ไม่จัดว่าช้าไป...
กางเกงยีนส์สีดำพร้อมอันเดอร์แวร์สีเดียวกันค่อยๆถูกถอดออกจากท่อนขาหนา...ซอ ยองโฮใช้เวลาเดียวกันกับการหยอกล้อกับร่างกายสวยงามที่จะถอดมันออกไป
ร่างของเขาและดงยองต่างก็ไม่มีสิ่งใดหลงเหลือ ตอนนี้ท้องฟ้ายังไม่ได้มืดนักทำให้เราต่างเห็นทุกส่วนของกันและกันได้อย่างชัดเจน...
“ดงยองครับ...เราเป็นเด็กน่ารักมากๆเลยรู้ตัวมั้ย...”
ปลายจมูกโด่งคลอเคลียข้างแก้มขาวพร้อมเอ่ยชม คำชมของเขา
ทำให้ดงยองรู้สึกหัวใจฟูฟ่อง
ตีความหมายมันเพิ่มออกไปจากความรู้สึกจริงๆของยองโฮอีก...
เรียวขาขาวค่อยๆถูกอ้าออกอย่างช้า
ส่วนอ่อนไหวถูกมือหนากอบกุมขึ้นมา...
“พะ...พี่ยองโฮ อื้อ...”
ยองโฮขยับมือที่กอบกุมแท่งกายเล็กขึ้นลงช้าๆ เขาก็แค่จะช่วยพยายามชักจูงอารมณ์ดงยองเท่านั้นเอง
จนกระทั่งมันแข็งขืนสู่ฝ่ามือ ยองโฮถึงได้หยุดการขยับ
ดวงตากลมช้อนมองเขา แสดงอารมณ์ตัดพ้อปนขัดใจเมื่อถูกหยุดอารมณ์กลางคัน
และนั่นทำให้ดงยองรู้สึกค้าง...
ที่นี่ไม่มีอุปกรณ์ใดๆ เพราะเป็นกลางป่า
ยองโฮจึงเลือกที่จะดันนิ้วของเขาที่ไม่มีแม้กระทั่งเจลหรือสารหล่อลื่นใดๆ
เข้าไปในช่องทางด้านล่างของดงยองเพื่อจะช่วยเบิกช่องทาง....
“อ๊ะ!! พี่ยองโฮ อะ..อื้อ... ”
ดงยองสะดุ้งตัวโยน
โผกอดร่างยองโฮแน่นเมื่อสิ่งแปลกปลอมถูกสอดเข้ามาในช่องทางของตัวเอง
ก้านนิ้วยาวที่ขยับเข้าออกเสียดสีผนังช่องทางแน่นจนเจ็บแสบไปหมด
ดงยองส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บแต่ยิ่งร้องยองโฮยิ่งเพิ่มนิ้วใส่เข้ามา
เขาพยายามขยับเข้าออกในช่องทางรักแสนฝืดเคืองนั่นให้พอปรับตัวได้บ้าง
แค่นิ้วก็รัดแน่นจนขยับแทบจะไม่ได้ แล้วถ้าใส่ตัวตนของเขาเข้าไป
ดงยองจะตอดรัดเขาแน่นขนาดไหนกันนะ...
“พี่ยองโฮ ดงยองเจ็บ...”
ดงยองเอ่ยบอก ดวงตากลมมีหยาดน้ำตาคลอ เพราะว่ารู้สึกเจ็บมากๆจริงๆ ยองโฮดึงนิ้วทั้งหมดที่สอดใส่เข้าไปออก
ก่อนจะกดจูบเบาๆที่หน้าผากเนียน...
“อดทนนะครับ เด็กดี...”
ขาขาวถูกจบพาดเอวสอบ ดงยองหัวใจเต้นแรงอีกคราเมื่ออะไรบางอย่างสัมผัสโดนเบาๆที่ช่องทางของตน
มันแข็งกร้าวน่ากลัวเหลือเกิน...แต่ทำไมดงยองกลับรู้สึกต้องการให้มันเข้ามา...
ยองโฮจ่อแกนกายปริ่มน้ำที่ขยายใหญ่เต็มที่ ไปตรงช่องทางรัก
เขาใช้หัวป้านถูกไปมาหวังให้น้ำรักที่เอ่อล้นแท่งกายนั้น
จะช่วยหล่อลื่นในตอนที่เขาใส่เข้าไป เวลาขยับจะได้ไม่ลำบาก...
“อึ๊...พี่ยองโฮ”
ดงยองเริ่มส่งเสียงร้องอีกครั้งเมื่อแกนกายส่วนหัวค่อยถูกดันเข้ามาในร่างกายอย่างช้าๆ
แม้ผู้กระทำจะพยายามที่จะทำให้เบาเพียงไร
แต่สำหรับคนที่เพิ่งเคยเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก มันก็เจ็บมากอยู่ดี...
“ฮึก...อื้อ..อ๊ะ..เจ็บ! เจ็บ!”
ดงยองส่งเสียงร้องพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบใบหน้า
แต่เสียงของดงยองไม่ได้เข้าสู่โสตประสาทของยองโฮเลย แกนกายใหญ่ค่อยๆถูกดันเข้ามาจนสุด...
“ฮึก...เจ็บ ดงยองเจ็บ ”
ดงยองร้องบอก เขาโผกอดร่างใหญ่แน่น หวังจะให้เขาทำให้ความเจ็บทุเลาลง
แต่กลับไม่ เมื่อดันความต้องการเข้ามาในช่องทางของดงยองจนสุด ความต้องการและกำหนัดในใจ
มันก็อยู่เหนือทุกสิ่งใด...
“อ๊ะ!! อ๊าาาา!!”
ร่างหนากระแทกความต้องการเข้าสู่ช่องทางที่กำลังตอดรัดแน่น
เขาไม่รอให้ดงยองปรับตัวอะไรทั้งสิ้น ยองโฮรู้แค่ว่าตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว
ความต้องการของเขาตอนนี้มันมากเกินไป...
“อื้อ! อ๊ะ..อ๊าาา..ง..ง”
ร่างบอบบางด้านร่างขยับตามแรงนำพาของร่างหนาด้านบน ยิ่งเขาขยับแรงเท่าไหร่
ดงยองก็ยิ่งกอดร่างของยองโฮเอาไว้แน่น
“อ่ะ..อ่าห์.. ดงยองอ่า..าา..”
แม้จะเจ็บไปหมดจนน้ำตาไหลออกมา แต่ดงยองก็มีความสุขเมื่อร่างกายของเขาสามารถทำให้ยองโฮมีความสุขได้ในอย่างน้อยๆ
ยองโฮโอบอุ้มร่างบางขึ้นนั่ง ในตอนนี้ดงยองนั่งอยู่บนตักของยองโฮ
โดยแกนกายของเขายังคาอยู่ในช่องทางอ่อนนุ่มที่ตอดรัดถี่...
“ขยับสิครับ...”
ยองโฮกระซิบดงยองให้ทำตาม
เขารู้สึกยินดีถ้าหากดงยองจะเป็นฝ่ายควบบังเหียน แล้วขยับเอวร่อนสะโพกบนร่างของเขา...
“เร็วสิ..”
น้ำเสียงทุ้มเอ่ยเร่งพร้อมริมฝีปากหยักงับเบาๆที่ใบหูขาว
ดงยองโอบรอบคอของเขาอีกรอบ ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นแล้วขยับสะโพก...
“อื้อ..อ๊ะ...พี่ยองโฮ อ๊าาา”
เมื่อดงยองขยับ ยองโฮก็สวนสะโพกขึ้นมาทันที
แม้ในคราวแรกเริ่มจะเจ็บแต่ตอนนี้ อารมณ์ทุกอย่างมันพาไปจนทำให้ดงยองลืมมันไปหมด
รู้สึกเพียงแค่ว่าตอนนี้เขารู้สึกมีความสุขมากๆกับในสิ่งที่กำลังทำกับคนที่เขารัก..
“อืม..อ่าห์..ดี..ดีมากเลยครับ ขยับแรงๆอีกสิ..”
น้ำเสียงทุ้มที่เอ่ยข้างหูตลอด เหมือนคำยุยง
ยองโฮทิ้งตัวลงนอนบนพื้นที่ถูกรองด้วยเสื้อผ้าของเขา ปล่อยให้นางฟ้าตัวน้อยวาดลวดลายลีลาเซ็กส์โดยทำเพียงเอ่ยสอนและใช้มือประครองเอวคอดเอาไว้...
“อื้ม...อ๊ะ.. พี่ยองโฮ...”
“อ่ะ..อาห์..~ ดงยอง..อื้ม...”
“อ่ะ..อ๊ะ...อ๊า..อึ๊...อ๊า..”
ริมฝีกปากจิ้มลิ้มกดจูบลงบนกลีบปากหยักของคนด้านล่างด้วยความรู้สึกที่มีอยู่ทั้งหมด
และดงยองคิดว่าสิ่งที่ดงยองกำลังทำ ยองโฮจะรับรู้...
“ดงยอง..อึ่ก...รักพี่ยองโฮ...”
คำบอกรักที่มีอยู่ในใจถูกเอ่ยบอกออกไป ยองโฮไม่ได้เอ่ยอะไรกลับมา แต่เขากดจูบลงไปที่กลีบปากของ
ดงยองตอบเช่นกัน
สองมือเรียวไร้หลักในการยึดเหนี่ยว ยองโฮจึงใช้อีกมือ
ที่ว่างกอบกุมฝ่ามือเรียวเอาไว้ และดงยองใช้มืออีกข้างค้ำที่อกแกร่ง
ร่างบางขยับเรือนร่างเป็นจังหวะ แกนกายที่ถูไถบริเวณลอนกล้ามหน้าท้องนั้น
เริ่มกำลังจะถึงฝั่งฝัน
“อ๊ะ..อ๊า...พี่ยองโฮ..พี่ยองโฮ ดงยองจะ..อื้อ...อ๊ะ...”
ดงยองขยับกายเร่งจังหวะเร็วขึ้นบนร่างหนาเมื่อใกล้ถึงฝั่ง
ยองโฮยันกายลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง บีบเค้นเอวบาง และขยับมือมาขยำสะโพกกลมขาว
เมื่อเขาเองก็จะเสร็จแล้วเช่นกัน...
มือเรียวอีกข้างที่สอดผสานกับมือเรียวบีบแน่นเพื่อเป็นการบอกว่าเราสองคนจะไปพร้อมๆกัน...
“อื้อ..ๆ”
ดงยองกดริมฝีปากแน่นเมื่อยองโฮช่วยเร่งจังหวะ
แกนกายใหญ่ที่อยู่ในร่างถูกกระแทกแรงส่งเข้ามาทำให้เรียวของดงยองนั้นสั่นไปหมด...
เพราะยองโฮเชี่ยวชาญเรื่องแบบนี้และมากประสบการณ์มากกว่าเขามากนัก...
“อ่ะ อ๊า าา …อ๊า~~”
คิม ดงยองหอบครางครั้งสุดท้ายเมื่อแก่นกายใหญ่กระแทกรัวๆ
เข้ามาก่อนจะปลดปล่อยน้ำนมอุ่นร้อนสีขาวขุ่นไหล่เข้าสู่ช่องทางของเขา พร้อมๆกันกับที่ดงยองปลดปล่อยความอึดอัดออกจากแกนกายของตน...
แกนกายที่เพิ่งถูกปลดปล่อยถูกดึงออกมาจากช่องทางรักที่เพิ่งเสร็จกิจอย่างว่าไป
ทำให้โดยองรู้สึกโหวงในช่องท้องเมื่อถูกเอาออกอย่างกระทันกัน
ยองโฮนอนลงที่พื้นที่ถูกรองเอาไว้ด้วยเสื้อของตนที่เดิมตามด้วยร่างบอบบางที่นอนทาบทับลงมา
ดงยองนอนกอดร่างหนาแน่น แม้ว่าเหงื่อกาฬที่ร่างของเขากับยองโฮจะมากมาย
แต่ดงยองก็ไม่สน ดงยองอยากจะกอดเขา รักเขามากเหลือเกิน...
รักจนยอมมอบสิ่งมีค่าในชีวิตครั้งแรก ยอมทอดกายให้เขาได้เชยชม
และดงยองก็หวังว่ายองโฮจะรักเขาเหมือนกัน
เช่นเดียวกับที่เขานั้นรู้สึก...
อ่านแล้วกลับไปเม้นที่ Dek - D นะฮัฟฟฟฟฟ ;____;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น